คนเก่งจริงไม่เรื่องมาก คนฉลาดจริงไม่มากเรื่อง

โดย วินทร์ เลียววาริณ

..........ผมเป็นมนุษย์เงินเดือนมานานร่วมสามสิบปี....

ห้าปีในนั้นผมทำงานในต่างประเทศ

..เมื่อกลับมาเมืองไทย ผมพบเรื่องอัศจรรย์อีกเรื่องหนึ่ง

นั่นคือหลายคนมองการก้าวเท้าออกจากสำนักงานตรงเวลา

'เป็นเรื่องประหลาดที่สุดในโลก '

ผมรู้ความจริงภายหลังว่า ...

คนจำนวนมากไม่ยอมออกจากสำนักงานตรงเวลา

เพื่อแสดงให้เจ้านายเห็นว่า

ตนเองขยันขันแข็ง ยิ่งอยู่ดึก ยิ่งเป็นพนักงานตัวอย่าง

เสียสละเพื่อองค์กร น่ายกย่องชมเชย

บ่อยครั้งมีผลถึงการได้รับโบนัสตอนท้ายปี..

เนื่องจากเจ้านายมักเห็นหน้าเห็นตาใครคนนั้น หลังเวลาเลิกงานแล้วเสมอ

หากไม่เคยทำงานในต่างประเทศมาก่อน ผมอาจเข้าร่วมวงไพบูลย์

'มาสายกลับดึก' ด้วย

แต่หลายปีในชีวิตการทำงานในประเทศที่มีประสิทธิภาพในการจัดการที่สุด..

ทำให้เห็นค่าเวลาทุกนาทีในชีวิต

ผมกลับมองว่าคนที่อยู่ดึกเป็นประจำคือพวกไร้ประสิทธิภาพ

ไม่สามารถทำงานให้เสร็จทันเวลา ..จึงต้องอยู่ดึก

ยิ่งทำงานมากชั่วโมงยิ่งแสดงถึงการทำงานโดยไม่มีการวางแผน ไม่มองภาพรวม

ลองคิดดู????

การอยู่ดึกเพื่อทำงานพิเศษหนึ่งคืนหมายถึงค่าไฟฟ้าที่เพิ่มขึ้น

เครื่องปรับอากาศทำงานมากขึ้น ค่าทะนุบำรุงสูงขึ้น

ผลกระทบต่อคนทำงานคือพักผ่อนน้อยกว่าที่ควรเป็น

ยิ่งอยู่ดึก ประสิทธิภาพของงานในวันถัดไปยิ่งตกต่ำลง

.มือกระบี่ชั้นหนึ่งในแผ่นดินมองท่วงทีของศัตรูอย่างระวัง

ตวัดกระบี่ในมือเพียงฉับเดียว ก็เข่นฆ่าฝ่ายตรงข้าม

มือกระบี่ชั้นรองต้องประกระบี่ดังโคร้งเคร้งนานนับชั่วโมง

ราวกับอยากบอกโลกว่า ..ข้าก็ใช้กระบี่นะโว้ย

โลกรับรู้ แต่คมกระบี่ก็บิ่น ต้องเสียเวลาลับกระบี่อีกหลายวัน

งานดีอย่างเดียวไม่พอ ต้องตรงเวลาด้วย

งานดีไม่มีทางเกิดขึ้นตามยถากรรม ..หรืออารมณ์ขึ้นลง

ไปจนถึงความหนาแน่นรัดกุมของกฎเกณฑ์ 'ตอกบัตร'

ปริมาณเวลาในการทำงานชิ้นหนึ่ง

ไม่ได้เป็นสัดส่วนกับคุณภาพของผลงานเสมอไป

บ่อยครั้งเป็นปฏิภาคกัน ..หลายครั้งงานที่ให้เวลาน้อย

กลับออกมาดีกว่างานที่ให้เวลามาก

"คนเก่งจริงไม่เรื่องมาก คนฉลาดจริงไม่มากเรื่อง"

ทำ งานเสร็จแล้วก็เลิก! ไม่ต้องรอเทวดาบนสวรรค์วิมานมารับรู้'

เพราะถึงเวลานั้นเทวดาก็กลับบ้านไป นานแล้ว